Ośrodek Pomocy Społecznej w Wilczycach

Wyjazd krajoznawczo-integracyjny

Niemiecki obóz koncentracyjny w Lublinie, nazywany potocznie Majdankiem, powstał na mocy decyzji Heinricha Himmlera. Wizytując Lublin w lipcu 1941 roku, powierzył on dowódcy SS i policji w dystrykcie lubelskim Odilowi Globocnikowi zadanie zbudowania obozu „dla 25-50 tys. więźniów, którzy byliby wykorzystywani w warsztatach oraz na budowach SS i policji”. Obóz miał stanowić rezerwuar darmowej siły roboczej dla realizacji planów budowy imperium germańskiego na Wschodzie.

Budowany od jesieni 1941 roku obóz nosił początkowo nazwę Kriegsgefangenenlager der Waffen SS Lublin – obóz dla jeńców wojennych, zaś w lutym 1943 roku został przemianowany na Konzentrationslager Lublin – obóz koncentracyjny. Oficjalne funkcje obozu jenieckiego i koncentracyjnego nie wyczerpywały zadań wyznaczonych Majdankowi przez władze niemieckie. KL Lublin stanowił także ogniwo realizacji „Ostatecznego Rozwiązania Kwestii Żydowskiej”. Był również wykorzystywany jako obóz karno-przejściowy dla polskiej ludności wiejskiej.

Majdanek funkcjonował od października 1941  roku do lipca 1944 roku. Początkowo osadzano tu jedynie mężczyzn, w tym od stycznia 1943 roku polskich więźniów politycznych. Od października 1942 roku na jednym z pól zaczął funkcjonować obóz dla kobiet. Chociaż nigdy nie zrealizowano projektu utworzenia na Majdanku obozu dziecięcego, więźniami tego obozu były także dzieci żydowskie, białoruskie i polskie z Zamojszczyzny. Na terenie KL Lublin od maja 1943 roku istniał również lazaret dla sowieckich inwalidów wojennych. Majdanek posiadał kilka podobozów (w Lublinie na terenie b. lotniska Plagego-Laśkiewicza i przy ul. Lipowej w Lublinie, obozy pracy w Budzyniu, Radomiu, Bliżynie i Warszawie).

Więźniowie pochodzili prawie z 30 państw. Dominowali obywatele Polski (głównie Polacy i Żydzi), Związku Radzieckiego oraz Czechosłowacji (Żydzi). Poza Żydami i Polakami najliczniejszymi grupami narodowościowymi byli Rosjanie, Białorusini i Ukraińcy. Przedstawiciele innych narodowości stanowili niewielki odsetek ogółu więźniów(m.in. Francuzi,Niemcy).

info: www.majdanek.eu

Nałęczów. Wokół Nałęczowa rozciąga się gęsta sieć wąwozów lessowych z bogatą, bujną roślinnością. Właściwości lecznicze mikroklimatu Nałęczowa i okolic powodują samoczynne obniżanie ciśnienia tętniczego krwi oraz zmniejszanie dolegliwości chorób układu krążenia. "Nałęczów leczy serce". Obecnie w lecznictwie uzdrowiskowym obok walorów klimatycznych wykorzystywany jest cały wachlarz możliwości jakimi dysponuje współczesna terapia balneoklimatyczna. Już od dwóch wieków wykorzystywane jest lecznicze działanie naturalnej wody mineralnej, której skład chemiczny jest porównywalny z wodami słynnego Spa. Specyficzny mikroklimat i źródła wód mineralnych to główne tworzywa walorów uzdrowiska. To tutaj produkowana jest słynna woda "Nałęczowianka". Nałęczów jest idealnym miejscem dla ludzi z chorym sercem oraz turystów spragnionych obcowania z pięknym krajobrazem i nieskażoną przyrodą. Gwarantuje poprawę stanu zdrowia, doskonały relaks i aktywny wypoczynek. info: www.naleczow.pl

Niestety nie było dość czasu aby zwiedzać, na postoju zaczerpnęliśmy zdrojowego powietrza aby ruszyć dalej.

Kazimierz Dolny jest prawdziwą perłą, jednym z najcenniejszych i najbardziej urokliwych miejsc w Polsce. Jest też jedną z najbardziej znanych miejscowości turystyczno-wypoczynkowych w kraju i za granicą, o ponad stuletniej tradycji letniska i kolonii artystycznej. Poza turystyką, Kazimierz znany jest ze swoich związków ze sztuką, oraz z tego, że stał się oazą twórców. Wielu malarzy ma tu swoje galerie, pracownie, odbywają się tu też plenery malarskie. Wyjątkowość Kazimierza opiera się głównie na bogactwie kulturowym i na tradycji bohemy malarskiej, literackiej i twórczej w szerokim rozumieniu tego słowa.

Miasteczko posiada ogromną ilość obiektów i miejsc zabytkowych, udostępnianych zwiedzającym (m.in. obiekty sakralne, zabytkowe budynki Muzeum Nadwiślańskiego, synagoga, zespół zamkowy, budownictwo drewniane). Zabytki Kazimierza cechuje autentyzm, ich oryginalność to prawdziwa wartość miasta. Tutejsza architektura nacechowana jest romantyką i czarem, które dla ludzi wrażliwych są niezwykle atrakcyjne i cenne.

Piesze wędrówki. Wielu turystów odwiedzających Kazimierz Dolny poprzestaje na zwiedzeniu rynku oraz kilku głównych, najbliższych zabytków - kościoła farnego pw. św. Jana Chrzciciela i św. Bartłomieja, zamku, synagogi i kilku innych. Tymczasem równie atrakcyjne, choć rzadziej uczęszczane są okolice miasteczka ze swym bogactwem natury i krajobrazu.

Lessowe wąwozy - niezwykłe i ogromnie malownicze, gęstą siecią oplatają miasto. Wystarczy odejść od rynku zaledwie kilkadziesiąt metrów, by z miejskiego zgiełku trafić w spokój i ciszę (wąwóz Plebanka). Wąwozami znajdującymi w okolicach Kazimierza Dolnego można obejść dokoła niemal całe miasto. To chyba jedyna miejscowość w Polsce, w której gwarny, zatłoczony rynek sąsiaduje z cichymi oazami przyrody. Wędrówki po wąwozach to doskonały pomysł dla każdego, kto aktywnie chciałby spędzić tu czas. Powietrze, specyficzny wilgotny mikroklimat, nawet w upalne dni, cudowne, bajeczne widoki, niezwykła atmosfera, jednym słowem – niezapomniane przeżycie.

Korzeniowy Dół - przepiękny, bajkowy wąwóz, najczęściej odwiedzany. Wystające, poskręcane fantastycznie korzenie drzew rosnących na skarpach nadały mu imię i sławę. Wchodząc w Wąwóz Korzeniowy ma się wrażenie wejścia w świat powieści Tolkiena. Niezwykłe światło, przezierające przez korzenie i pnie zlewające się z lessowym podłożem i zielenią sprawia, że wrażenia kolorystyczne są tu zdumiewające. Dlatego Wąwóz Korzeniowy jest jednym z ulubionych motywów malarskich kazimierskich pejzażystów. info: www.kazimierz-dolny.pl

Pogoda tego dnia nie zapowiadała się dobrze, chłodno, rano padał deszcz , ale w ciągu dnia wypogodziło się a nawet wyjrzało słońce. Seniorzy jednoznacznie podkreślali,  że to był bardzo udany wyjazd i już umawiają  się na następny.

Poniżej zdjęcia.